جاتون خالِ مي خوام يه چيزي بگم دلتون بسوزه

اینجا قرار از مسافرتا یا یه گردش ساده حرف بزنیم.
یه مسافرت چند روزه به شمال سوار بر ابرها(وقتی توی مه ام این احساسو دارم)شنیدن صدای انواع آواهای جنگل که بهترین ساز دنیا نمیتونه اون صدا رو داشته باشه.قدم زدن تو ساحل و حس کردن ماسه ها.دیدن کمربند سفید دریا که اونو از ساحل جدا میکنه .روزی این صدفا زنده بودن اما الان زندگیشونو به موجا سپردن.
آسمون کلی ستاره داشت که باعث میشد دلت بخواد یکیشونو بچینی.
آسمون سقفتون،دشت زمین،درختا دیوار،وشما هم آوا با طبیعت.
دیشب تا رسیدیم اومدم سراغ رایانه چند روز دوری از سایت اشتیاق خاصی به وجود آورده بود اما اونقدر خسته بودم که فقط یه چیز واسه تاپیک شب با یه نظر برای سایت کافی بود که همون جا تخت تا امروز نزدیک ظهر بخوابم .
با اینکه خیلی خستگی داشت اما سفر فوق العاده ی بود.

خوش به حاتون خانم مولایی پور
حالا که این نوشته هایی که ماه پیش نوشتم رو می خونم حالی به حای می شم
واقعا باید ا لحظه لحظه های زندگی لذت برد و قدرش رو دونست آخه دیگه تکرار نمی شن

بابا مثل اینکه همه درد دارند
من فکر میکردم که من تنها ......

يادش بخير خيلي خوش گذشت اما خاطرات قلعه بابك يه چيزه ديگه بود
ياد اون شبي كه تا صبح با آتيشي كه كنار چادر درست كرده بوديم گذرونديم بخير
ياد غذاي يانگومي مون بخير

خوشي ها چقدر زود تموم مي شن[/b]